Al-i İmran (Arapça: سورة آل عمران), Kur'an'da sure.
Medine’de indirilmiş olup 200 ayettir. 33. ayetinde geçen İmran ailesi, sureye adını vermiştir. İmrân, Meryem’in babası olup peygamberlik ve hikmet (bilgelik) ocaklarından olan bir ailedendir. Bu surenin hâkim konusu bu ailenin temsil ettiği nübüvvet (peygamberlik), İsa, Meryem ve Hıristiyanlık'tır. Tevrat, İncil ve Kur’an’ın aynı ilahî kaynaktan geldiği, bu kitapların müteşabih (benzetmeli) ayetler de ihtiva ettiği, fakat bunların din esaslarına zarar vermeyecek tarzda tefsir edilmesi gerektiği vurgulanır. 61. ayetinde mübadeleden bahsettiği için Mübahele Ayeti ismiyle meşhur olmuştur. Özellikle Hıristiyanlıkta, bazı mecazî kelimelerin yanlış tefsir edildiği belirtilir. Nübüvvet'in esasının tevhid (birlik) olduğu, bu esas üzere dinlerin şirk (ortak koşma) unsurlarından temizlenmesi gerektiği bildirilir. Ehl-i kitap diyaloga ve hakka dâvet edilir. Daha sonra cihattan ve Uhud gazasından bahsedilir, bunlardan hareketle ebedî bazı ilkeler gösterilir. Hakkı tebliğin, onun muvaffak ve muzaffer olmasının vesileleri hatırlatılarak sure sona erer.